Laagdrepmelig. Hoogwaardig?

Met de komst van de nieuwe reeks Contemporary lenzen was er maar een ding wat ik wilde weten. Is het gelukt om de beste kwaliteit daadwerkelijk te verpakken in een kleiner objectief?

Om de 65mm F2 DG DN | Contemporary op de proef te stellen gebruikte ik de lens in de studio én op locatie. Deze situaties vereisen het meeste van mijn apparatuur. Het gaat om twee extremen; gecontroleerd licht in de studio waarbij resolutie en eventuele technische mankementen het best zichtbaar zijn. Daarna op locatie met steeds veranderende lichtomstandigheden waarbij de flexibiliteit van de lens en kwaliteit van het glas voorop staat.

Het draait om de details

Het is een feit dat de 65mm F2 DG DN | Contemporary is gemaakt met een scherp oog voor detail; aan de metalen bouw en diafragmaring zie en voel ik direct dat SIGMA hier veel tijd in heeft gestoken. Dat beetje extra zie ik ook terug in het resultaat van de foto's: de eerste resultaten in de studio waren indrukwekkend: vlijmscherp! Het is fijn dat de lens makkelijk mee kan met mijn A7R III, een camera met een veeleisende sensor.

Tijdens het bekijken van de foto’s dacht ik direct dat de lens misschien wel eens toegevoegd kan worden aan mijn huidige selectie portretlenzen. Ik schiet loyaal met mijn 50mm F1.4 DG HSM | Art en de 85mm F1.4 DG DN | Art; de 65mm hier niet voor onder als het gaat om detailering en scherpte. Dit zegt wat mij betreft enorm veel over de kwaliteit, zeker als je beseft hoe klein én compact deze lens is.

Beeld 'vangen'

Laat ik vooropstellen dat ik niet een technische fotograaf ben. Belichting, afwerking en het gevoel gaan altijd voor. Daarentegen is de techniek waarmee ik schiet voor mij een belangrijke schakel tussen het zien van beeld en het daadwerkelijk maken van de foto. Met techniek bedoel ik de snelheid en betrouwbaarheid van mijn apparatuur. Die twee dingen ontgrendelen een vloeiende overgang van interactie met de persoon die ik fotografeer naar het daadwerkelijk maken van de foto.

De lens ‘pakt’ snel en houdt zich goed vast aan het gezicht en/of oog; beter dan dat ik had verwacht. Ik vergelijk het natuurlijk direct met mijn Art-lenzen. Ik merkte snel dat ik volledig vertrouwde op de lens. Dit is essentieel tijdens portretfotografie. Zodra mijn concentratie op het apparatuur wegvalt geeft het direct meer vrijheid om contact te maken met de persoon die voor mij staat.

'Diepgang'

Ik werk graag vanuit diepgang en het uitdragen van een bepaald gevoel. Vroeg in mijn ontwikkeling als fotograaf was scherptediepte (of gebrek aan) een van de essentiële eigenschappen om dat gevoel vast te leggen. Met F/2.0 wist ik niet helemaal zeker of dat mij zou lukken. De 65mm trekt alles wat dichter bij elkaar en zorgt daarmee ook voor een sterkere optische ‘bokeh’ dan dat ik had verwacht. De rendering van de achtergronden is daarnaast ook heel fijn voor het oog en leidt weinig af

Mijn oordeel, door en door verassend

In eerste instantie had ik niet verwacht dat er zoveel 'lens' in zo'n klein pakket kon zitten. De snelheid, betrouwbaarheid, optische kwaliteit en niet te vergeten het formaat, sluiten p[erfect aan op wat ik zoek. Het vakmanschap is overduideijk zichtbaar zodra je de lens vasthebt, opgewassen tegen alle omstandigheden en ongelooflijk fijn in gebruik.

Als ik dan moet "muggenziften",  moet ik eerlijk bekennen dat ik nooit een fan ben geweest van het handmatige ‘fly-by-wire’ focus systeem. Al moet ik zeggen dat ik er niet veel last van had tijdens het testen van de lens. Het enige andere wat ik merkte aan de lens is dat het lichte focus breathing vertoont wanneer je een flinke afstand moet verleggen. Dit is voor ons fotografen niet belangrijk maar wellicht handig om te weten voor de film-maker onder ons.

Zoals ik al eerder aangaf, overweeg ik om de 65mm een permanente plek  te geven in mijn cameratas. Ik hecht enorm veel waarde aan al mijn Art-lenzen, maar mocht de I-series op deze manier verder worden uitgebreid, dan zal de indeling van mijn cameratas er wellicht over een paar jaar heel anders uit zien.