Wie het internet afstruint op zoek naar tips voor het fotograferen van paddenstoelen, komt eigenlijk steeds bij hetzelfde uit: gebruik een groot diafragma (laag F getal) voor weinig scherptediepte (lees: dromerige achtergrond). Natuurfotograaf Martijn Nugteren kiest voor een compleet andere aanpak. Hij fotografeert paddenstoelen bij voorkeur midden op de dag - met keihard licht - én altijd met een klein diafragma. Het levert prachtige, zeer contrastrijke en gedetailleerde beelden op. De SIGMA 105mm F2.8 EX DG Macro OS HSM is hierbij zijn vaste gereedschap. 

Natuurfotograaf Martijn Nugteren, onder andere bekend van twee prachtige boeken, Veluwse Verkenningen en In schoonheid vergaan, werkt al weer enige tijd aan een nieuw project, Into the light getiteld. Voor dit project werkt Martijn met de SIGMA 60-600mm F4.5-6.3 DG OS HSM | Sports en, als gezegd, met de SIGMA 105mm F2.8 EX DG OS HSM Macro. De recente beelden van Martijn van de paddenstoelen, allemaal gemaakt in het sprookjesachtige Speulderbos, bekend om zijn dansende bomen, passen helemaal in de stijl van dit project. Hij maakt deze beelden op klaarlichte dag en bij voorkeur met keihard zonlicht. Momenten waarop de meeste natuurfotografen liever achter hun computer kruipen om de beelden die ze met sfeervol, zacht ochtendlicht hebben gemaakt, te bewerken. “Maar voor de beelden zoals ik ze graag maak, is keihard zonlicht juist perfect”, zegt Martijn. “Dat levert de contrasten op waar ik zo van hou.”

Om ze vervolgens te perfectioneren, is nabewerking ook hier uiteraard vereist. Martijn: “Daarbij speel ik met name met de belichting, de schaduw en het contrast. Daarnaast poets ik bepaalde elementen weg. Bij deze beelden moet alle aandacht uitgaan naar het onderwerp. Daarom belicht ik ook al in het veld een aantal stops onder. Hoeveel? Dat verschilt per keer en per situatie maar minstens een stop. Ook kies ik standaard voor een klein diafragma (Lees: een hoog F getal), minstens F22. Ik wil zoveel als mogelijk scherpte hebben in die beelden zodat het onderwerp er ook daadwerkelijk uit knalt.”

“Binnen de macrofotografie zie je vaak het tegenovergestelde”, vervolgt Martijn. “Beelden met lage F getallen en heel veel onscherpte, hoe lager hoe vager in jargon. Daar kies ik heel bewust niet voor.  Ik wil juist veel donkere partijen, maximale scherpte en harde contrasten. Ik hou niet zo van dat zweverige. Ik wil echt de schoonheid van zo’n paddenstoel of zwam in beeld brengen. In volle glorie. Met al die structuren en nerven.”

“Ik hoor mensen vaak zeggen: ja maar bij macrofotografie moet je toch zo hoog als mogelijk gaan zitten met je diafragma, als het kan op F1.4. En vervolgens gaan ze klagen dat ze maar niets scherp in beeld kunnen krijgen… Ik beschouw een beeld als mislukt wanneer een hoekje van mijn onderwerp onscherp is.”

Om die reden is Martijn ook zo dol op de SIGMA 105mm F2.8 EX DG OS HSM Macro. “Die lens is echt voortreffelijk. Allereerst levert hij haarscherpe beelden en bovendien kan je er heel dicht mee op je onderwerp kruipen. Dat laatste kan je heel goed zien bij de beelden die ik heb gemaakt van de verschillende lamellen. Daarbij zat ik zo dicht op de paddenstoel, de vliegenzwam in dit geval, dat de lamellen welhaast papier lijken.”

Meer over Martijn en zijn Into the light project lees je hier.